raz to za mało (rozdział 1)

RAZ TO ZA MAŁO

część I

główni bohaterowie:

Lee YoonWoo

Kim Jaejoong

Kim Junsu

Jung Yunho

Han SooJi

20 sierpnia 2005 – tego dnia Jaejoong zakochał się po raz pierwszy.

Wbiega spóźniony do sali wykładowej. Siada w ostatnim rzędzie. Ten i kilka poprzednich jest prawie całkowicie zajętych. Wcześniejsze nieco luźniejsze. W pierwszym siedzi tylko jedna dziewczyna.

 Łącznie trzydziestu dwóch studentów języka koreańskiego, rozpoczynających dziś spotkaniem organizacyjnym naukę na Uniwersytecie Seulskim.

                Chłopak, siedzący obok Jaejoonga, szturcha go w ramię.

- Jung Yunho – przedstawia się.

- Kim Jaejoong.

- Znasz kogoś z grupy? – pyta Yunho.

Jaejoong zaprzecza kiwnięciem głowy.

- Jeśli chcesz, mogę ci opowiedzieć o wielu osobach – proponuje Yunho.

Jaejoong nie jest na spotkaniu organizacyjnym od początku i nie bardzo wie, o czym mowa, więc nic nie traci, przystając na propozycję Yunho. Wskazuje palcem chłopaka siedzącego przed sobą.

- Park Yoochun. Trochę mało kontaktowy, ale w porządku koleś – opowiada Yunho.

Palec Jaejoonga zatrzymuje się na chłopaku z trzeciego rzędu.

- Shim Changmin. Nigdy się nie całował.

Palec Jaejoonga przesuwa się na sąsiada Changmina.

- Tego nie znam – niechętnie przyznaje Yunho.

- A tą?

Palec Jaejoonga celuje w dziewczynę z pierwszego rzędu.

- Lee YoonWoo – kontynuuje Yunho, znów zadowolony, że może się pochwalić swoimi licznymi znajomościami – Bardzo dziwna dziewczyna. Chodziła ze mną do gimnazjum, ale nie zamieniliśmy ze sobą nawet słowa. Nigdy się do nikogo nie odzywała. W ostatniej klasie ciężko zachorowała i zniknęła…

Jaejoong już nie słucha. Wpatruje się w  Lee YoonWoo siedzącą samotnie w pierwszym rzędzie, a kiedy YoonWoo odwzajemnia spojrzenie, Jaejoong gwałtownie odwraca wzrok.

                Jaejoong jest rozkojarzony i nie może przypomnieć sobie imion dziewczyn, z którymi przed chwilą poznał go Yunho.

- Jutro w klubie karaoke robimy imprezę integracyjną, przyjdziecie? – pyta jedna z dziewczyn.

- Jasne, że przyjdę! Dziewczynom się nie odmawia – odpowiada Yunho.

- Przyjdźcie obaj – wtrąca druga z dziewczyn.

Yunho decyduje za Jaejoonga:

- JJ też przyjdzie.

Rozmawiają jeszcze jakiś czas. Potem Yunho odchodzi w towarzystwie dziewczyn. Jaejoong wykręca się koniecznością czekania na kogoś. Ukrywa, że tym kimś jest YoonWoo. Ale YoonWoo się nie pojawia, zupełnie jakby rozpłynęła się w powietrzu. Zrezygnowany Jaejoong idzie do łazienki. Zdejmuje buty i skarpety. Przemywa zimną wodą obtarte do krwi kostki. To przynosi tymczasową ulgę. Kiedy Jaejoong z powrotem zakłada skarpety i buty, przypomina sobie, że dziewczyna, która wtrąciła, by obaj z Yunho przyszli do klubu karaoke, ma na imię SooJi.

                Wychodzi z uczelni i spotyka przed drzwiami YoonWoo.

- Co ty tu…?! – opamiętuje się w porę, by nie dodać, że czekał na nią prawie pół godziny pod salą wykładową.

- Fajne buty – rzuca jak gdyby nigdy nic YoonWoo, „która nigdy się do nikogo nie odzywa”.

- Dzięki…

Zaskoczony Jaejoong czeka, aż YoonWoo coś doda. Najwyraźniej ona nie ma takiego zamiaru, więc on sam zaczyna mówić.

- Mi też się podobają, ale tak naprawdę są strasznie niewygodne. Obtarły mnie po drodze i dlatego się spóźniłem.

Jaejoong pokazuje swoje zakrwawione kostki. YoonWoo się krzywi.

- Zdejmij buty – radzi.

- Jak to mam zdjąć buty?

- Ja też zdejmę -  oznajmia YoonWoo i ściąga szpilki. Jaejoong bierze z niej przykład, z przyjemnością pozbywa się butów oraz skarpetek.

Oboje ruszają w stronę stacji metra.

- Kim Jaejoong – przedstawia się JJ.

- Miło mi – odpowiada YoonWoo.

- Teraz ty powinnaś mi się przedstawić.

- Już wiesz jak się nazywam.

- Hm?

- Obgadywaliście mnie.

- Co? Nie!

- Obgadywaliście mnie z Yunho. Nie lubię go. Nigdy nie ma nic mądrego do powiedzenia.

- A mnie lubisz?

- Ciebie nie znam.

Nie wiedząc, co odpowiedzieć, Jaejoong pyta:

- Przyjdziesz na imprezę integracyjną?

- Nie.

- Dlaczego?

- Nikt mnie nie zaprosił.

- Wszyscy są zaproszeni.

- Ale mnie nikt nie zaprosił.

- Ja cię zapraszam – mówi spontanicznie Jaejoong.

- Ty mnie zapraszasz?

- Ja cię zapraszam – powtarza, a potem dodaje, naśladując głos YoonWoo – ty mnie zapraszasz?

YoonWoo ignoruje zaczepkę. Próbuje zniechęcić Jaejoonga do zapraszania jej.

- Będziesz kupował mi drinki?

- Tak.

- Będziesz ze mną śpiewał?

- Tak.

- Będziesz spędzał czas ze mną i tylko ze mną?

- Tak.

- Daj mi rękę.

- Co?!

YoonWoo wyjmuje z torebki długopis, sama chwyta rękę Jaejoonga i zapisuje na niej adres.

- Czekaj o dwudziestej pod moim domem.

Teraz Jaejoong jest naprawdę zaskoczony. Ale to miłe zaskoczenie.

- Jasne, dziewczynom się nie odmawia – powtarza słowa Yunho.

Dochodzą do stacji metra. Wsiadają do jednego pociągu. Stoją obok siebie. Jaejoong wpatruje się w YoonWoo jak wtedy w sali wykładowej, zanim się odwróciła. Kosmyk opada jej na twarz, a ona stale odgarnia włosy za ucho.  Za każdym razem, kiedy metro hamuje, YoonWoo obija się o Jaejoonga. On udaje, że nie zwraca na to uwagi, ale czując dotyk YoonWoo, wypełnia go przyjemne ciepło. Nie odzywają się do siebie ani słowem.

 YoonWoo wysiada dwie stacje przed Jaejoongiem. W drzwiach odwraca się, znów tak samo jak w sali wykładowej.

Właśnie wtedy Jaejoong zakochał się po raz pierwszy.