extreme dimension (rozdział 10)

            - Szef zdecydował, że zwiększy dostawy towaru – opowiadał Zico, gdy w stałym składzie pięciu osób wyruszyli na misję – dopóki nie zająłem się dilerką nie wiedziałem, że tylu ludzi ćpa. Wszyscy ćpają: starszy, młodzi, nawet dzieciaki, sławni, bogaci, biedni…

Jason przytakiwał. Jaejoong słuchał z przerażeniem. Kyumin wpatrywał się w A-Toma, kierującego samochodem.

Zatrzymali się na skraju lasu.

- To my idziemy – postanowił Jaejoong i wysiadł, ciągnąc ze sobą Kyumina.

- Mam nadzieję, że dziś obejdzie się bez niespodzianek – skomentował Zico, nadal wspominając zastrzelonych w lesie członków gangu ojca Mikasy, którzy chcieli przejąć towar.

- Na wszelki wypadek od razu wyślijmy z nimi A-Toma – zaproponował Jason.

- O kurwa – szepnął Jaejoong do ucha Kyuminowi.

- On niczego nie zauważy – uspokajał tamten.

- Najwyżej go zabijesz. Powiedziałeś, że byś to zrobił – drażnił się z nim Jaejoong dla rozładowania emocji.

- On niczego nie zauważy – powtórzył Kyumin.

Urwali rozmowę, ponieważ dołączył do nich A-Tom i razem z nim weszli do lasu. W jego towarzystwie zawsze milczeli. Zapewnie dlatego, że sprawiał wrażenie aspołecznego oraz unikającego wszelkich werbalnych kontaktów. Jaejoong nie wiedział o czym mógłby rozmawiać z A-Tomem. Natomiast Kyuminowi wystarczało na niego patrzeć i podziwiać.

Szybko dotarli do polany. A-Tom wyjął broń i zabrał się za jej czyszczenie.  Jaejoong z Kyuminem, leżąc na śniegu, wpatrywali się w niebo. Granatowe, bezchmurne, pełne gwiazd, wydawało się spokojne, aż nie pojawiły się na nim, zapowiedziane głośnym warkotem, kształty helikoptera. A-Tom wciąż czyścił broń, kiedy maszyna wylądowała. Wysiadł z niej dobrze zbudowany Japończyk, którego twarz szpeciła blizna, lśniąca w blasku księżyca. Jaejoong i Kyumin wiedzieli, że ten mężczyzna jest jednym z członków gangu ojca Mikasy, że aby dostarczyć im materiały wybuchowe, a także specjalne systemy wykrywające czyjąś obecność, czy sygnały krótkofalówek, musiał zabić prawdziwego pilota. Niczego nieświadomy A-Tom pomógł odebrać skrzynki i przenieść je do samochodu.

- Jak było? – zapytał Zico.

Kyumin wzruszył ramionami. Jaejoong odpowiedział:

- Wyjątkowo spokojnie.

Wrócili do budynku organizacji. Rozemocjonowani Jaejoong i Kyumin komentowali przebieg misji, odkąd tylko znaleźli się w swoim pokoju.

- Jak Jason zaproponował, że wyśle z nami A-Toma, myślałem, że wszystko przepadło! – przyznał Jaejoong.

- A ja mówiłem, że on niczego nie zauważy! – przypomniał Kyumin.

Zamierzali iść przekazać Mikasie dobre wieści, kiedy T.O.P wezwał ich do swojego biura. Zjawili się tam z lekkim niepokojem i oprócz szefa zastali również Jasona, Zico oraz A-Toma.

- Dostałem informację, że pilot helikoptera został znaleziony martwy na terenie Japonii – oznajmił T.O.P – czy to on dziś dostarczył wam towar? – zapytał, pokazując zdjęcie prawdziwego pilota helikoptera.

- Nie - odpowiedział A-Tom, a sparaliżowani strachem, Jaejoong i Kyumin uświadomili sobie, że po raz pierwszy słyszą jego głos – dziś towar dostarczył nam ktoś inny – w skrócie scharakteryzował wygląd mężczyzny z blizną.

- Hero, Kyumin, czy zwróciliście uwagę na coś jeszcze? – spytał ich szef.

Zaprzeczyli.

- To dziwne – stwierdził T.O.P – prawdziwy pilot został znaleziony martwy, ale ten, który bez niczyjej wiedzy go zastąpił, dostarczył nam towar.

- Może ci dwaj mieli osobiste potyczki, niezwiązane z nami – podsunął Jaejoong.

- Może – zgodził się T.O.P – ale dla pewności oddam towar do badań w naszym laboratorium.

Pozwolił pozostałym odejść.

- Wpadliśmy! – rozpaczał Kyumin, szarpiąc Jaejoonga za ramię.

- Wcale nie – odpowiedział tamten – co z tego, że T.O.P coś podejrzewa i odda towar do badań? Zginie, zanim zdąży odkryć kim jest nowy pilot i że przekazał nam też materiały wybuchowe ze specjalnymi systemami, które ukrył Youngjun. Będziemy wolni!

Chłopacy padli sobie w objęcia i rozpłakali się.

             Youngjun wszedł do pokoju Jaejoonga i Kyumina. Zastał ich siedzących z Mikasą na podłodze obok radia, słuchających jednej z płyt, które im załatwił.

- Na miejscu trzecim Whitney Houston z piosenką „I have nothing” – powiedział Kyumin.

Nastawił płytę. Pokój wypełnił się dźwiękami zapowiedzianej piosenki.

- Bawimy się w audycję – wyjaśniła Mikasa.

- A ja przyszedłem się z wami upić - Youngjun postawił tacę z czterema butelkami soju i dokładnie tyloma kieliszkami. Jaejoong natychmiast je napełnił.

- Za powodzenie! – wzniósł toast.

Wszyscy stuknęli się kieliszkami i wypili do dna.

- Zarejestrowałem w systemie sygnały krótkofalówek naszych sześciu celów – oznajmił Youngjun – teraz pozostaje tylko czekać, aż każdy z tych sygnałów będzie wysyłany z apartamentów, a drugi system wykryje na ich terenie obecność sześciu osób.

- Wtedy ja i Kyumin podłożymy bombę w lewym skrzydle budynku – kontynuował Jaejoong.

- Wystarczy ją odbezpieczyć i nacisnąć przycisk na sterowniku, żeby wybuchła – wtrącił Kyumin, a Mikasa potwierdziła jego słowa. Jaejoong ponownie napełnił kieliszki. Ustalali szczegóły plany, popijając soju, aż zostały puste butelki.

- Zobaczę mamę i tatę, zobaczę moich przyjaciół – powtarzał Kyumin, oblizując ostatnie krople z kieliszków – już nie będę żył tak beznadziejnie, jak dawniej.

- Zobaczę moją rodzinę – wtórował pijackim głosem Jaejoong, kładąc się na kolanach Youngjuna.

- A Seunghee? – zapytał Kyumin.

- No przecież mówię, że zobaczę moją rodzinę! –zawołał Jaejoong – oświadczę się Seunghee. Kupię pierścionek i oświadczę się jej. Na weselu zatańczymy do arii „Habanera” z opery Carmen. Będziemy mieć trójkę dzieci, dwóch chłopców i dziewczynkę. Chłopców nazwiemy Kyumin i Youngjun, a dziewczynkę Mikasa.

- To takie słodkie, że chyba zaraz się porzygam – podsumował współlokator.

- Jeśli się porzygasz, będziesz sprzątać – ostrzegł Youngjun.

- Ja też się porzygam i będę sprzątać z tobą do towarzystwa – obiecał Jaejoong.

Wszyscy trzej roześmiali się głośno. To obudziło Mikasę, która pijana zasnęła na podłodze.

Właśnie zaczynała się piosenka „Sacrifice” Eltona Johna.

- Zaśpiewam dla was – postanowiła Mikasa.

Stanęła na chwiejnych nogach i wykorzystała jako mikrofon pustą butelkę po soju. Nagle atmosfera zrobiła się bardzo poważna. Jaejoong, Kyumin oraz Youngjun zamilkli. Nie odrywali wzroku od Mikasy, kiedy śpiewała:

And it’s no sacrifice

Just a simple word

It’s two hearts living

In two separate worlds

But it’s no sacrifice

No sacrifice

It’s no sacrifice at all…

             Jaejoong i Kyumin wciąż odczuwali ból głowy po wczorajszym upiciu się, gdy do ich pokoju wpadł podekscytowany Youngjun z informacją:

- Każdy z naszych sześciu celów jest w swoim apartamencie.

Chłopacy wezwali Mikasę. Spotkali się z nią w pokoju Youngjuna i skontrolowali systemy. Wykrywały sześć zarejestrowanych sygnałów krótkofalówek i obecność sześciu osób.

- Rozpoczynamy akcję – postanowił Jaejoong – Youngjun i Mikasa zostaną tutaj, żeby kontrolować systemy, a ja i Kyumin pójdziemy podłożyć bombę.

Zabrali materiały wybuchowe i udali się w stronę lewego skrzydła budynku. Mikasa osunęła się na podłogę.

- Słabo mi…

Youngjun posadził ją opartą o ścianę.

- Oddychaj głęboko i pochyl głowę.

Otworzył okno, by wpuścić świeże, zimowe powietrze, ale Mikasa nadal sprawiała wrażenie osłabionej.

- Przynieś mi szklankę wody – poprosiła.

Youngjun zastanawiał się, co powinien zrobić.

- Kontroluj systemy – polecił.

Poszedł po wodę, a Mikasa pobiegła schodami ewakuacyjnymi prosto do apartamentu T.O.P.

             - Boisz się? – zapytał Kyumin Jaejoonga.

- Nie mogę sobie pozwolić na strach.

- A ja się boję. I ty też, łapy ci się trzęsą.

- No dobra, boję się – przyznał Jaejoong – boję się bardziej, niż na ostatniej misji, choć zdobycie materiałów wybuchowych wiązało się z dużo większym ryzykiem od ich podłożenia.

- Damy radę – powiedział pocieszająco Kyumin.

- No pewnie, że damy radę – zaśmiał się nerwowo Jaejoong.

Zeszli do piwnic, w których spędzili w Extreme Dimension pierwsze godziny po porwaniu.

- Odbezpieczmy bombę i spadajmy– popędzał Kyumin.

Jaejoong nie miał wątpliwości ani przed nielegalnym zdobyciem materiałów wybuchowych, ani przed wykorzystaniem ich do zabicia sześciu osób.

- To dla ciebie, Seunghee – wyznał z powagą i odbezpieczył bombę.