extreme dimension (rozdział 9)

            Choć Mikasa nie przestawała myśleć o planowanej zemście, starała się zachowywać naturalnie, by nie wzbudzać podejrzeń. Siedziała na łóżku T.O.P i wycinała meble, które dla niej wydrukował. Nawet nie zauważyła, kiedy odszedł od komputera i poprosił:

- Pokaż mi swoje projekty.

Spojrzała na niego zaskoczonym wzrokiem. Zastanawiała się skąd to nagłe zainteresowanie. Doszła do wniosku, że T.O.P po prostu stara się być miły i zgodziła się. Poświęcił projektom dużo uwagi , po czym pochwalił Mikasę:

- Masz talent.

Uśmiechnęła się. Oparła głowę na jego ramieniu i zaproponowała:

- Opowiedz mi jak wygląda twój wymarzony pokój, a ja go zaprojektuję.

Sięgnęła kartkę oraz ołówek, by wykonać szkic przed wybraniem, wydrukowaniem, wycięciem i przyklejeniem mebli.

- Mój wymarzony pokój… - nieprzyzwyczajony do opowiadania o swoich marzeniach T.O.P zawiesił głos – powinien być duży, bo nie lubię małych przestrzeni, mieć ściany w kolorze fioletowym…

- Ciemnym, czy jasnym?

- Ciemnym.

- Yhm.

- Duże, wygodne łóżko.

- Z baldachimem?

- A chciałabyś baldachim?

- To twój wymarzony pokój, nie mój… - urwała.

W jego wymarzonym pokoju jestem ja, uświadomiła sobie i gwałtownie się zarumieniła.

- Chciałabym baldachim…

Od teraz projektowała wymarzony pokój ich obojgu. Razem wybierali meble, upierali się przy swoich racjach i osiągali kompromis. Na koniec Mikasa narysowała T.O.P zajętego pracą przy komputerze.

- To ty – powiedziała.

- Dlaczego mam taką dziwną minę?

- Zawsze taką masz, kiedy pracujesz.

- A to ty .

T.O.P zrewanżował się, rysując śpiącą w łóżku Mikasę.

- Dlaczego naga?

- Zawsze śpisz naga.

- Bo ty mi każesz, zboczeńcu i erotomanie.

Przekomarzali się, na zmianę wybuchając głośnym śmiechem. T.O.P powiesił skończony projekt nad biurkiem, a Mikasa śniła w nocy o ich wspólnym pokoju i byciu szczęśliwą.

                - Nigdy nie przypuszczałem, że będę planował zabić człowieka – przyznał Jaejoong i spojrzał Kyuminowi prosto w oczy – a co dopiero sześciu…

Byli w łaźni. Leżeli zanurzeni po szyje w pracującej wodzie.

- Wycofujesz się? – zapytał z obawą Kyumin.

Jaejoong przecząco kiwnął głową, po czym wyjaśnił:

- Nie mamy prawa zabijać, ale oni też nie mają prawa porywać, więzić i zmuszać do pracy. Myślę ilu jeszcze takim jak my, Mikasa, czy Youngjun zniszczą życie i wtedy pragnę ich zabić.

Obaj byli zaskoczeni zmianami, które w nich zaszły odkąd znaleźli się na terenie budynku organizacji. Wiedzieli, że nawet jeśli odzyskają wolność, ich świat przez bagaż doświadczeń nie stanie się znów szczęśliwy i beztroski. Jakby przeżyli wojnę. Bo teraz ją przeżywali.

W milczeniu dokończyli kąpiel i wrócili do pokoju. Przed drzwiami zastali Mikasę. Czekała ze skrzyżowanymi na piersiach rękoma i wyrazem zniecierpliwienia na twarzy. Nie odzywała się. Dopiero gdy chłopacy wpuścili ją do pokoju, powiedziała najpierw w języku japońskim, potem angielskim:

- Ocalmy T.O.P.

Jaejoong i Kyumin spojrzeli na Mikasę jak gdyby to ją planowali zabić, ale ona nie straciła ani odrobiny pewności siebie.

- Ocalmy T.O.P!

- Przecież sama mówiłaś, że jedynym sposobem, by odzyskać wolność jest zabić Jang Kwangsoo i wszystkich postawionych wysoko pracowników, bez wyjątku! – przypomniał Kyumin.

- Kiedy zabijemy pozostałych, T.O.P nie będzie nam już zagrażać – upierała się Mikasa – nie będzie zagrażać wam, bo ja z nim zostanę i tego dopilnuję…

Jaejoong wtrącił po japońsku:

- Dlaczego?

- T.O.P jest dla mnie dobry, a ja nie mam nikogo oprócz niego…

- Zaopiekujemy się tobą na wolności.

- Nie chcę, żeby ktoś się mną opiekował, chcę żeby ktoś mnie kochał – wyznała Mikasa.

- Już zapomniałaś jak T.O.P traktował cię wcześniej?! – wybuchnął Jaejoong – jak cię gwałcił, bił, groził?! Jak próbowałaś się przez niego zabić?! Czy on cię chociaż przeprosił?!

- Pokochał mnie, to więcej niż przeprosiny.

Jaejoongowi zabrakło argumentów, wtedy Kyumin szepnął mu coś do ucha.

- On ma rację, ofiary z czasem przywiązują się do swoich oprawców – powtórzył Jaejoong z powagą – na pewno trudno ci uwolnić się od T.O.P, ale uwierz, że bez niego będziesz szczęśliwa, a my nie zostawimy cię samej.

Nienawidziła, gdy ktoś się nad nią litował. Nienawidziła, gdy Jaejoong się nad nią litował.

- Nie jestem ofiarą – odpowiedziała przez zaciśnięte ze złości zęby – ani przez chwilę się nią nie czułam.

                Pobiegła do siebie, rzuciła się na łóżko i rozpłakała.

Czego oczekiwałam, prosząc Hero i Kyumina, by ocalili T.O.P?, zadawała sobie pytanie.

Wiedziała, że się nie zgodzą, a jednak próbowała ich przekonać. I straciła resztki nadziei na wspólną przyszłość z T.O.P, o której śniła przez ostatnie tygodnie. Powtarzała sobie, że wcale nie jest ofiarą przywiązaną do swojego oprawcy. Więc co, jeśli nie przywiązanie, kierowało nią, gdy prosiła Jaejoonga i Kyumina, by go ocalili? Miłość może?

             Przebrała się i uczesała włosy. Starannym makijażem przykryła ślady łez na policzkach i zapukała do drzwi apartamentu T.O.P.

- Jesteś wreszcie – przywitał ją pocałunkiem.

W pokoju czekała na nich kolacja.

- Kazałem Youngjunowi przygotować twoje ulubione potrawy – wyjaśnił T.O.P.

Mikasa uśmiechnęła się smutno.

- Dziękuję.

Zabrali się za jedzenie. T.O.P opowiadał o swojej pracy, lecz Mikasa go nie słuchała. Widząc, że odkąd do niego przyszła jest nieobecna myślami, zapytał:

- Źle się czujesz?

- Nie – zapewniła – jestem trochę zmęczona.

T.O.P obiecał temu zaradzić. Nastawił romantyczną muzykę, zanim zaprowadził Mikasę do sypialni. Rozebrał dziewczynę i ułożył w pościeli. Jęczała cichutko, podczas gdy masował jej plecy, pośladki oraz stopy, używając do tego pachnących olejków.

- Przyjemnie? – pytał.

- Yhm…

- Odwróć się, będzie jeszcze przyjemniej…

Całował ją po szyi, długo pieścił jej piersi, a potem miejsca intymne.

- Co to za masaż? – zachichotała Mikasa.

- Masaż erotyczny – odpowiedział T.O.P i wsunął w nią palce.

Poruszał nimi w coraz szybszym tempie, a ona nie przestawała jęczeć, przeżywając kilkukrotny orgazm. Zapomniała o wcześniejszej rozpaczy z powodu zniszczonej wizji ich wspólnej przyszłości. Omdlewała z rozkoszy, kiedy T.O.P się rozebrał i wszedł w nią.

- Jeśli jeszcze kiedyś będziesz się czuła zmęczona, powiedz mi od razu, a ja temu zaradzę.

Skinęła głową.

- Ty też mi powiedz… co mogę dla ciebie zrobić.

- Nie – zaprzeczył – dziś liczy się wyłącznie twoja przyjemność.

Nie jestem ofiarą T.O.P, powtarzała sobie Mikasa, a czy on może stać się moją?

             - Cholera – zaklął Kyumin. Oparł się rękoma o ścianę i pozostał w tej pozycji – niepotrzebnie powiedziałeś Mikasie, że jest ofiarą.

- Ty to niepotrzebnie powiedziałeś – odparł Jaejoong.

- Tobie, a nie Mikasie!

- Uświadomiłem jej coś, z czego nie zdawała sobie sprawy.

- Z jakim efektem?!

- Kyumin-ah – Jaejoong odciągnął go od ściany i położył dłonie na jego ramionach – dopiero co pokłóciliśmy się z Mikasą, więc przynajmniej między sobą bądźmy zgodni.

Nieco spokojniejsi usiedli na jednym z łóżek.

- Kyumin-ah – powtórzył Jaejoong – co byś zrobił, gdybyś, żeby odzyskać wolność, musiał zabić

A-Toma?

- Dlaczego akurat A-Toma?!

- Podziwiasz go – zaśmiał się Jaejoong.

Kyumin głośno przełknął ślinę i starał się ukryć rumieńce na policzkach. Nie czuł się równie zawstydzony od czasów szkoły podstawowej, kiedy koleżanka z klasy skradła mu pierwszego całusa.

- To nie tak… - pospieszył z wyjaśnieniami  - po prostu A-Tom ma w sobie coś takiego… co nie pozwala mi oderwać od niego wzroku.

Jaejoong, omal znów się nie śmiejąc, zapytał:

- Odkryłeś, że jesteś pedałem?

- Nie! – Kyumin aż podskoczył – to nie tak… chociaż zacząłem się zastanawiać, dlaczego na żadną dziewczynę nie mam ochoty patrzeć dłużej, niż przez jedną noc, a na A-Toma mógłbym bez przerwy… Okropne, prawda?

- Słuchaj – Jaejoong po przyjacielsku objął Kyumina ramieniem – póki nie próbujesz dobrać mi się do tyłka, nie ma dla mnie znaczenia, że jesteś pedałem.

Tym razem Kyumin się roześmiał - z ulgą, że wyznał Jaejoongowi, co od dawna przed nim ukrywał.

- Nie ma opcji – zapewnił – ty mnie jakoś nie kręcisz.

- Wracając do tematu A-Toma… nie odpowiedziałeś na moje pytanie – przypomniał Jaejoong.

- Zabiłbym go – stwierdził bez wahania Kyumin – dlatego nie rozumiem Mikasy.

- Musimy ją przeprosić i przekonać do zabicia T.O.P. Jeśli tego nie zrobimy, ona zrezygnuje z całego planu i nigdy nie będziemy wolni.

- Nie pozwolimy, by zrezygnowała! – zwołał Kyumin i wstał, gotowy natychmiast iść do Mikasy, ale Jaejoong go powstrzymał:

- Teraz na pewno grzeje łóżko T.O.P – powiedział z niesmakiem – porozmawiamy z nią jutro.

Następnego dnia zapukali do drzwi pokoju Mikasy. Już zamierzali odejść, kiedy otworzyła. Była bosa, ubrana jedynie w białą, seksowną haleczkę, zaspana, z potarganymi włosami i tajemniczym uśmiechem na twarzy.

- Przyszliśmy cię przeprosić – oznajmił Jaejoong.

Wpuściła ich do środka. Usiadła na łóżku z podkurczonymi nogami i nie przestawała się uśmiechać, podczas gdy chłopacy stali nad nią.

- No więc… - zaczął niezdarnie Kyumin – przepraszamy.

- Przepraszamy – powtórzył Jaejoong – wczoraj powiedzieliśmy wiele przykrych rzeczy, choć wcale nie chcieliśmy sprawić ci przykrości. Byliśmy wkurzeni, bo ocalenie T.O.P to jak wydanie wyroku na samych siebie.

- Musimy zabić T.O.P – wtrącił Kyumin – on jest zły, zniszczył nam życie.

Zapadło milczenie, które wreszcie przerwała Mikasa:

- Zabijmy go.

Chłopacy spojrzeli na nią z niedowierzaniem.

- Jesteście zdziwieni, że przekonanie mnie okazało się takie łatwe? – zapytała – właściwie nie musieliście mnie przekonywać. Jeszcze raz wszystko przemyślałam i podjęłam decyzję: zabijmy T.O.P.

- Mikasa, kocham cię! – zawołał Kyumin i porwał ją w objęcia.

- Ja też was kocham i tym, czego najbardziej pragnę jest, żebyście byłi wolni.

- Ale wczoraj… - odezwał się Jaejoong.

- To była chwila słabości…  –  odpowiedziała, cytując jego słowa po ich wspólnie spędzonej nocy – zapomnij o tym.