# teaser 7

INYOUNG

                Inyoung zerkała czasami na przyjaciółki. Siedziała przy niewielkim stoliku w świetle świec i czytała swoje wiersze. Widok Mikyeon i Jinhee, wystrojonych w kolorowe sukienki, motywował ją i uspokajał. Nie, żeby miała tremę. Ten problem jej nie dotyczył. Chociaż na co dzień była dość nieśmiała, zmieniała się nie do poznania, opowiadając o poezji. Nie tylko pisała swoje wiersze. Czytała ich też sporo. Notowała cytaty, kiedy czytała książki, albo słuchała piosenek podsyłanych przez Jinhee. Szukała poezji we wszystkim i we wszystkich. Lecz coraz mniej jej znajdowała w Chanshiku. Oddalali się od siebie. Czuła to. Bała się tego. I próbowała temu zaradzić. Niestety, jak by się nie starała, on i tak uważał, że histeryzuje.

                Po ostatnim wierszu pozwoliła swojej widowni zadawać pytania. W sali oprócz Mikyeon i Jinhee siedzieli jej znajomi ze studiów, niektórzy wykładowcy i... chłopak, którego nigdy wcześniej nie widziała. On pierwszy zapytał:

- Twoje wiersze są... dość pesymistyczne. A ty, jaka jesteś?

- Ja? Ja... staram się być optymistką - powiedziała po chwili zawahania.

Ostatnio miała zbyt wiele ponurych myśli.
- Co jest twoją inspiracją? - odezwała się jej wykładowczyni od historii dzieł antycznych.

- Muzyka - przyznała Inyoung o wiele pewniej niż po usłyszeniu pierwszego pytania - moja przyjaciółka Jinhee często wysyła mi piosenki, które... mnie inspirują. Zwłaszcza ich teksty.

Jinhee wstała i ukłoniła się z uśmiechem.

- Co robisz wieczorem? - zapytała podekscytowana Mikyeon.

Inyoung puściła jej oczko.

- Spotykam się z moimi przyjaciółkami! - zawołała.

Tak ustaliły, usiądą w pubie, napiją się i poplotkują.

Nikt więcej o nic nie zapytał. Inyoung podziękowała, a wtedy rozległy się oklaski. Sala powoli się opróżniała. Pozostały tylko Mikyeon i Jinhee oraz ten chłopak, którego nie znała. Zagadnął ją, gdy zabierała swoje rzeczy z pulpitu:

- Rozumiem... Wieczór z przyjaciółkami... Ale może przy okazji znalazłabyś czas, żeby opowiedzieć mi, jak starasz się być optymistką?

Inyoung spuściła wzrok i zachichotała.

- Ymm... może tak... a może nie - przyznała kokieteryjnie.

Co jej odbiło? Nigdy się tak nie zachowywała! Gdyby był tu Chanshik... Ale Chansik wolał robić projekt ze swoimi kumplami. Inyoung niespodziewanie zapragnęła niewielkiej, niewinnej zemsty. A okazja nadarzała się sama. Posłała porozumiewawczy uśmiech swoim przyjaciółkom. Zrozumiały, o co chodzi i zaproponowały, że poczekają na dole, zostawiając Inyoung i chłopaka samych.

- Yoon Hyunseok, miło mi ciebie poznać - oznajmił.

- Son Inyoung - przedstawiła się, ściskając jego rękę.

Przez kilka krótkich chwil patrzyli na siebie.

- Jutro o 18.00 przy uczelni? - zaproponował Hyunseok.

- No... nie wiem... - Inyoung straciła nieoczekiwanie pewność siebie.

- Jeżeli się zjawisz, to świetnie, a jeżeli nie... cóż.

- Moje przyjaciółki czekają...

Wyminęła go i wyszła z sali. Była na schodach, kiedy dodał:

- Son Inyoung! Mam nadzieję, że...

Nie dosłyszała. Obejrzała się za siebie, gdy wymówił jej imię i niebezpiecznie zachwiała. Nie zdążył jej przytrzymać. Potoczyła się po murowanych schodach. Na sam dół.